หนูเป็นคนติดบ้านค่ะ เวลาเพื่อนชวนไปไหนนี่บอกไม่ไป ขี้เกียจไว้ก่อน เพราะธรรมดาเเล้ววันเสาร์อาทิจย์คือเวลาชาร์จพลังงานทำกิจกรรมที่ตัวเองชอบ ไปห้างกับแม่บ้าง ดูหนังกับครอบครัว แล้วไท่ค่อยชอบไปเที่ยวกับเพื่อนอะค่ะยิ่งถ้าเป็นวันเสาร์อาทิตย์ยิ่งไม่ไป เวลาเที่ยวกับเพื่อนแล้วรู้สึกรำคาญ มันมากเรื่องมากความอะค่ะ กว่าจะไปนู่นไปนี่ กินอะไรทีใช้เวลานานมากในการตัดสินใจ เลยไม่ชอบไปกับเพื่อนเท่าไหร่ ยิ่งถ้าไปเลี้ยงฉลองยิ่งไม่อยากไปเพราะเสียงดังวุ่นวาย บางคนก็พูดแต่เรื่องไร้แก่นสาร ละก็วนลูปคือหนูรำคาญ ชอบอยู่คนเดียวหรือไม่ก็กับครอบครัวมากกว่า ทุกวันนี้ไปโรงเรียนต้องพกหูฟัง ใส่หูฟังตลอดเวลาถ้าไม่อยากได้ยินเค้าคุยอะไรกัน คือเคยนั่งรอรถกลับบ้าน ละคนรอบข้างเอาแต่พูดนินทาชาวบ้านที่หนูไม่ได้อยากรู้เรื่องด้วย เลยใส่หูฟังฟังเพลงเรื่อยเปื่อย ในโลกส่วนตัว แต่ว่าเมื่อมีการทำงานกลุ่มหรือการเข้าสังคมก็ทำได้ปกติ ไม่ได้มีปัญหาอะไรนะคะ แต่ชอบการทำงานคนเดียวอยู่คนเดียวเสียมากกว่า เพื่อนหนูมีไลฟ์สไตล์ที่ไม่เหมือนกันด้วยคือหนูไม่ดื่มแอลกอฮอร์ที่แรงมากอะค่ะ มากสุดคือฟูลมูนแต่เหล้า เบียร์ ไม่แตะเลย ละเพื่อนชอบเที่ยวในขณะที่หนูชอบอยู่บ้าน บางทีเพื่อนก็ไม่เข้าใจ อีกอย่างคือแม่หนูก็จะมีกฎบ้างเช่น ไม่ให้ดื่มแอลนอกจากฟูลมูน ซึ่งหนูก็ไม่ดื่มอย่างอื่นอยู่แล้วเพราะมันขมไม่อร่อย แม่ก็ไม่ค่อยอยากให้ไปเที่ยวกับเพื่อนกลุ่มนี้ด้วย เพราะเพื่อนชอบเที่ยว บางทีก็เที่ยวกลางคืน บางคนก็หนีเรียน หนูก็ไม่ได้ตามเพื่อนอยู่แล้ว แต่มันเหมือนหนูกับเพื่อนไม่เหมือนเพื่อนกันเท่าไหร่ คือปรึกษากันได้นะคะ แต่เวลาหนูจะพูดอะไรต้องคิดเยอะมากกว่าจะพูดแต่ละคำได้ เพราะเพื่อนนี่ขี้แซะและขี้จับผิดมาก จนตอนนี้ไม่พูดละค่ะเบื่อ ใส่หูฟังละอยู่ในโลกตัวเองอย่างเดียวเลย สรุปนี่หนูเป็นโรคจิตไหมคะ หรือว่ามัยปกติที่จะเป็นแบบนี้
หนูผิดปกติรึเปล่าคะ